Logboek 19-26 November

November 19, 385 myl om die laaste fase te bereik: Livorno

November 19 - Dit reën terwyl ons afskeid neem van ons vriende van die Naval League en die Canottieri van Palermo en ons verlaat die ligplaatsen.

'N Kort tydjie om te brandstof, en dan verlaat ons die hawe en sit die boog in die noord-noordweste, en wag tot 385 myl die laaste fase bereik: Livorno.

Aan boord skerts ons: “Daar is net twee meter golf, ons kan gaan”, lag ons al begin die moeite gevoel word, veral vir diegene wat dit al die tyd gedoen het.

In Palermo was daar weer 'n verandering van die bemanning, Rosa en Giampietro het opgestaan ​​en Andrea het teruggekeer.

Alessandro sal hierdie keer kom en ons met die vliegtuig volg. Ons het ons binne vyf uur in Ustica bevind, die eiland wat bekend geword het vir die 1980-lugramp: 'n burgerlike vliegtuig is doodgeskiet tydens 'n geveg wat nooit in die lug tussen Nato en Libiese vliegtuie opgeklaar is nie. 81 burgerlike sterftes.

'N Donker bladsy in die geskiedenis van die Middellandse See.

Ons gaan direk na die hawe van Riva di Traiano (Civitavecchia) waar ons die 1 van 21 bereik. 'N Rusnag is nodig.

Op 21 November vaar ons deur Giannutri en Giglio, daarna Elba.

November 21 - Om 8 uur die oggend vertrek ons ​​weer met 'n sirocco-wind, ons vaar deur die eilande Giannutri en Giglio, daarna Elba.

Hier neem ons 'n gewelddadige storm wat ons vergesel na die Golf van Baratti waar ons op 21 anker en in die kalmte van die Golf ons 'n lekker warm aandete toelaat.

November 22 het ons 'n bietjie vroeër in Livorno aangekom as wat ons verwag het

November 22 - Die lug dreig, maar gelukkig vermy ons die reën. Ons het in sterk wind, maar uiteindelik plat see, die laaste 35 myl na Livorno afgelê en geniet van die vinnige sweefboot.

Die laaste ure van navigasie was perfek, dit wil voorkom asof die see ons wil beloon vir ons volharding. Die Bamboes word bevestig as 'n formidabele skip.

Ons het 'n bietjie vroeër as verwag in Livorno aangekom en op 12.30 vasgemeer by die dok van die Naval League, ontvang deur president Fabrizio Monacci en Giovanna-ere-president van Wilf Italia, die vroue-vereniging vir vrede wat hierdie fase gereël het.

Soos altyd gebeur as u aan die einde van die reis arriveer, is alles 'n mengsel van moegheid en tevredenheid.

Ons bereik die einde van hierdie lang winterseil, veilig en gesond

Ons het dit gekry, ons het die einde van hierdie lang winterseil bereik, alles veilig en gesond. Dit lyk voor die hand liggend, maar niks is voor die hand liggend op see nie.

Ons het niks gebreek nie, niemand is beseer nie en behalwe die stadium van Tunisië wat ons in Februarie sal herstel, het ons die navigasiekalender eerbiedig.

Ons wag nou op môre se wedloop, bevorder deur die Anti-Violence Network en die Hippogrifo Association, wat elke twee jaar deur die Circle of Livorno en die Naval League gereël word.

Hierdie jaar is die LNI se beurt. Die regatta word Controvento genoem en dit bring die protes teen die geweld teen vroue, die privaat een, maar ook die politiek en die oorlog, omdat die vroue altyd saam met hul kinders die hoogste prys betaal. gewapende konflikte

November 24, Livorno op weerberig

November 24 - Ons het wakker geword van slegte nuus: die Livorno-omgewing is tot 'n weeralarm verklaar.

Toskane, sowel as Ligurië en Piëmont, word geteister deur stortreën. Die waarskuwings is deurlopend, oral, oorvol riviere en grondverskuiwings.

Die natuur bied die rekening aan. Die regatta is gekanselleer en ook die ontmoeting met die Garibaldi-koor en die Claudio Fantozzi poppespel wat vir die middag beplan is, is na 'n bedekte plek binne die Ou Fortress oorgeplaas.
Op 9.30 bereik Giovanna saam met ander vriende ons by die pier, daar is ook die Mercy-motors wat ons kom groet het met hul sirenes, plaaslike televisie en 'n paar joernaliste.

Die lug is bewolk en dit reën

Die lug is bewolk en dit reën. Ons neem dit met blydskap. Daar is niks anders om te doen nie.

Giovanna organiseer 'n middagete tuis en na 'n maand op see sit ons uiteindelik in 'n regte huis, met 'n pragtige uitsig oor die stad, rondom die eettafel van 'n woonstel wat praat van vrede in elke hoek: boeke , dokumente oral versprei, plakkate en musiek.

Om 15.00 uur is ons in die fort. Die plek is 'n bietjie dreigend; Die ou vesting wat die hawe self oorheers, gee 'n opsomming van die geskiedenis van die stad en ons bevind ons in 'n groot gewelfde kamer, en ongetwyfeld vogtig.

Onder die gaste, Antonio Giannelli

Onder die gaste is ook Antonio Giannelli, president van die Vereniging vir Kleure vir Vrede, aan wie ons die stuk van die Vrede-kombers en die 40-ontwerpe van die Colours of Peace-uitstalling teruggee, in totaal meer as 5.000 wat gereis het saam met ons vir die Middellandse See.

Antonio vertel van die ervaring van sy Vereniging, wat sy hoofkwartier het in Sant'Anna di Stazzema, die stad waar in 1944 357 mense deur die Nazi's vermoor is, waarvan 65 kinders was.

Sedert 2000 is die Peace Park in Stazzema gestig. Die Association I colori della Pace het 'n wêreldwye projek geïmplementeer waarby kinders uit 111-lande betrokke is wat deur hul tekeninge die hoop op vrede vertel het.

By die vergadering onthou ons ook die 140-slagoffers van Moby Prince, die grootste ongeluk van die Italiaanse handelsvloot.

'N Ongeluk wat nog nooit uitgeklaar is nie, en daaragter lê militêre geheime.

Livorno is een van die 11 Italiaanse kern hawens

Die hawe van Livorno is een van die 11 Italiaanse kernhavens, dit wil sê oop vir die vervoer van kernkrag aangedrewe skepe; in werklikheid is dit die uitgang na die see van Camp Darby, die Amerikaanse militêre basis wat in 1951 gevestig is, wat 1.000 hektaar kuslyn opoffer.

Camp Darby is die grootste wapen depot buite die Verenigde State. En hulle brei dit uit: 'n nuwe spoorlyn, 'n swaaibrug en 'n nuwe beskuldigdebank vir mans en wapens om te arriveer.

Waar daar militêr is, is daar geheime. Livorno en die omgewing van die Darby-kamp is geen uitsondering nie, soos Tiberio Tanzini, van die Florence-oorlogskomitee verduidelik.

'N Mosie om planne vir openbare ontruiming en beskerming vir burgers in die geval van 'n kernongeluk te maak, is in die Toskana-streek ingedien en goedgekeur.

Maande het verloop en die plan is nie aangebied of openbaar gemaak nie. Hoekom? Omdat burgers in kennis gestel word van die risiko van 'n kernongeluk, sou dit beteken dat hulle erken dat die risiko, wat hulle verkies om weg te steek en te ignoreer, bestaan.

Italië is 'n land van paradokse: ons het twee referendum gehou om burgerlike kernenergie af te skaf en kernkragsentrales te sluit, maar ons leef met militêre kernenergie. Regtig 'n skisofreniese land.

November 25, laat ons na die Universiteit van Pisa gaan

November 25, Pisa - Vandag gaan ons per land na die Universiteit van Pisa. Die Universiteit van Pisa bied 'n Baccalaureus in die Wetenskap vir Vrede aan: Internasionale Samewerking en Konfliktransformasie, en nou is ons een van die banke om 'n les in vrede te gee.

Onder die sprekers is Angelo Baracca, professor in fisika en geskiedenis van fisika aan die Universiteit van Florence, professor Giorgio Gallo van die interdepartementele sentrum Sciences for Peace en Luigi Ferrieri Caputi, een van die seuns van Friday fot Future.

Angelo Baracca spreek die kwessie van verband tussen die wetenskaplike wêreld en oorlog aan, 'n baie ou en nooit gebroke skakel.

In werklikheid is die scenario wat hy beskryf, dié van 'n wetenskaplike wêreld wat onderwerp is aan die militêr-industriële kompleks waarin tienduisende kundiges werk wat blykbaar nie die las van sosiale verantwoordelikheid voel nie, al begin die stemme in die wêreld teen die gety: groepe professore en studente van Hopkins Universiteit staan ​​die Universiteit se deelname aan militêre kernenergienavorsing teen.

Wat het klimaatsverandering met oorlog te doen?

Luigi, die jong student van die FFF-beweging, begin met 'n vraag: wat het klimaatsverandering met oorlog te doen?

En dan verduidelik hy die verbindings: die hulpbronnekrisis wat veroorsaak word deur klimaatsverandering, van die vloede in Suidoos-Asië tot die verwoestyning van Afrika, is die oorsaak van die konflik.

As daar nie water, kos of die land onomkeerbaar besoedel is nie, is daar net twee opsies: vlug of veg.

Klimaat, migrasie en oorlog is elemente van dieselfde ketting wat ten gunste van 'n paar mense die lewens van baie mense verpand en vernietig.

Die ou professor en die jong student het in gemeen die visie van 'n toekoms waarin regerings in energie-omskakeling en ekologie belê en nie in wapens nie, 'n toekoms waarin almal hul verantwoordelikhede aanvaar, burgers, politici, wetenskaplikes .

'N Toekoms waarin wins nie die enigste wet is wat nagekom moet word nie.

November 26 in die Museum of Mediterranean History

November 26 - Vandag wag baie jong kinders van sommige hoërskoolklasse in Livorno op ons in die Museum of Mediterranean History.

Met die Maart-groep sal daar ook 'n Piumani-groep wees.

Dit is moeilik om te verduidelik wat die Piumano-beweging is, die naam is 'n onvertaalbare woordspeling. Hulle s'n is 'n nie-gewelddadige optrede wat handel oor "sagte" die diepste kwessies.

Hulle het hul musiek en hul liedjies na ons toe gebring, die poësie van 'n Palestynse digter gelees deur Ama, 'n Libanese meisie.

Die musiek is afgewissel met die toesprake van Alessandro Capuzzo, Giovanna Pagani, Angelo Baracca en Rocco Pompeo van die beweging vir nie-geweld, wat verduidelik hoe 'n wêreld sonder leërmag met 'n ongewapende en nie-gewelddadige burgerlike verdediging moontlik is. Sonder leërs is daar geen oorlog nie.

Artikel 11 van die Italiaanse Grondwet sê: "Italië verwerp oorlog as 'n instrument van aanstoot teen die vryheid van ander volke en as 'n manier om internasionale konflikte op te los ...".

Italië verwerp die oorlog, maar nie die onderneming wat daaroor draai nie

En hier is nog 'n paradoks: Italië verwerp oorlog, maar nie die onderneming wat daaroor draai nie.

Angelo Baracca herinner ons daaraan toe hy sê daar is vier miljard meer militêre uitgawes vir 2020.

Hoeveel skole, hoeveel grondgebied, hoeveel openbare dienste kon herstel word met die geld wat aan die oorlog toegewys is?

Die byeenkoms in die museum eindig met 'n groot kring: al die studente gee ons die emosies en gedagtes wat hierdie ontmoeting gestimuleer het, terug.

En dan almal marsjeer deur die strate van Livorno, met die vlag, die vlag van vrede, musiek en vreugde.

Ons arriveer by Piazza della Republica en vorm 'n menslike simbool van vrede onder die nuuskierige voorkoms van Livorno.

Die middag is die laaste byeenkoms in Villa Marradi

En hier is ons in die finale grappies. Die middag is die laaste byeenkoms in Villa Marradi met ander verenigings wat vir die vrede werk. Dit is 6 pm wanneer ons verdeel.

Die reis het regtig die laaste stadium bereik. Intussen het Bamboo teruggekeer na sy basis op die eiland Elba.

In die wathsapp-gesels word groete verweef onder almal wat aan hierdie reis deelgeneem het.

Dit is 6 pm wanneer ons vertrek.

Kom ons gaan huis toe. In ons matrose sakke het ons soveel vergaderings gesit, soveel nuwe inligting, soveel idees.

En die besef dat daar nog baie kilometers moet wees om La Paz te bereik, maar dat daar baie mense is wat na hul bestemming reis. Goeie wind vir almal!