Logboek, nag van 9 en 10 tot November 15

Nag van die 9 November in die hawe van Circolo Canottieri Ichnusa de Cagliari

November 9 nag - Ons is in die hawe van Circolo Canottieri Ichnusa in Cagliari. Georganiseer deur die Ichnusa-roeiklub van Cagliari.

Dit was 'n ingewikkelde en veral lang navigasie. Voortdurende spronge wind, reën, winde, golwe.

Ons is almal baie moeg, maar die eerste ding is om te kyk na die moontlike moontlikhede om in Tunisië aan te kom, om die kalender te hou vir die ander stadia van Palermo en Livorno.

Ons doen alle moontlike tjeks en aannames, maar ons moet ongelukkig bedank en kan nie Tunisië bereik nie.

Die weerstoestande van hierdie weke is baie sleg, veral in hierdie deel van die Middellandse See, in die kanale van Sardinië en Sisilië, en dit wil voorkom asof hulle nog lank verbiedend sal bly.

Laat ons bietjie gefrustreerd gaan slaap. Maar Tunisië is steeds op ons kalender. Dit is eers uitgestel.

November 10, 'n onverwagse stop in Cagliari

November 10 - Op die oomblik het ons 'n paar dae 'n onverwagte stop in Cagliari, tot die vreugde van die vriende van die Sardiese vredesbeweging wat entoesiasties is oor ons onverwagte teenwoordigheid.

Marzia, Pierpaolo, Anna Maria, Aldo en Roberto kom besoek ons ​​aan boord in die stormreën van hierdie bevryding wat nie opgee nie en ons dink aan wat ons kan organiseer, sonder waarskuwing.

Alessandro het ook aan boord teruggekeer omdat hy na Barcelona vertrek het. Hy sal saam met ons na Palermo kom.

Hierdie stop in Sardinië stel ons in staat om voorraad te maak van die militêre basisse wat hierdie wonderlike eiland versmoor. Sedert die XNUMX's het NAVO en die VSA hierdie paradys 'n strategiese basis gemaak vir wat hulle "noodsaaklike oorlogsdienste" noem.

'n Verstommende definisie. Asof oorlog "noodsaaklik" is.

In die praktyk is die eiland 'n reuse-militêre basis vir oefeninge, opleiding, eksperimente met nuwe wapenstelsels, gesimuleerde oorloë, brandstoftenks, wapens en ammunisie, spioenasie en telekommunikasienetwerk.

Die kuswaters naby die militêre landgoedere is dikwels gesluit

Die kuswaters naby die veelhoeke Quirra, Teulada en Capo Frasca is dikwels gesluit. Die uitbreiding van die militêre gebiede van hierdie deel van die Middellandse See is sodanig dat dit die hele oppervlakte van Sardinië oorskry.

Die Sardi's leef al dekades lank met militêre basisse, nie sonder om te probeer weerstaan ​​nie. Baie betogings en betogings. Verlede November 4 het die aktiviste van A Foras betoog met die welsprekende titel:

Buite die basis van oorlog. Plakkate in tagtig dorpe van Sardinië, mobilisasies, betogings.

Maar die militêre blokkade weerstaan ​​te danke aan die gewone warboel van sakemanne, warmongers, redes van die staat en geheime.

Op die eiland waar die twee grootste veelhoeke in Europa geleë is, bestaan ​​daar 'n geruime tyd die vermoede dat die hoë voorkoms van kanker in sommige gebiede verband hou met grondbesoedeling wat deur militêre afval veroorsaak word. Ondersoeke is traag.

Ons gesels daaroor met ons Sardiniese vriende wat ons nooi om deel te neem aan een van die vergaderings van die “Migrante Art”-netwerk wat in die María Carta-kultuurkamer in die Universiteit se studentehuis gehou word.

Migrant Art is 'n inisiatief wat in 2012 in Bologna gebore is

Migrant Art is 'n inisiatief wat in 2012 in Bologna gebore is en wat oor 'n paar jaar in Italië en in die buiteland versprei het. Die doelstellings is baie eenvoudig: skep insluiting deur kuns.

Weekmiddae is oop vir almal, studente, immigrante, haweloses, jonk en oud.

Ons het met die motor vergesel van ons vriende en ons was omhul deur die liefdevolle en entoesiastiese atmosfeer van hierdie jong mense wat met mekaar gesels, musiek maak, dans en kuns ervaar.

Ons praat oor onsself en ons projekte wat hande vashou en in die kamer beweeg met die geluid van 'n klarinet.

Ons sluit simbolies aan by 'n sydraad wat ons met mekaar verenig in 'n netwerk van emosionele betrokkenheid.

Ons neem afskeid van die seuns en gaan eet by die Federico Nansen-pizzeria.

Die pacifists van die stad besoek die pizzeria

Niks is toevallig nie; die pizzeria word deur die pasifiste in die stad besoek omdat Mauricio, die eienaar, 'n unieke geskiedenis het.

In die eerste plek het hy sy restaurant so genoem, want as kind was hy 'n aanhanger van die Noorse ontdekkingsreisiger van die laat 19de eeu.

Nansen was nie net 'n ontdekkingsreisiger nie, veral onthou omdat hy die eerste was wat Groenland op ski's oorgesteek het. Nansen was Hoë Kommissaris vir Vlugtelinge van die destydse Volkebond, Nobelpryswenner vir Vrede in 1922, het die Nansen-paspoort uitgevind om staatlose persone te beskerm en dra die "Nansen Refugee"-toekenning aan hom op, wat toegeken word aan diegene wat uitstaan ​​in die bystand. aan vlugtelinge.

Maar wat doen 'n pizzeria met die naam Nansen in Cagliari? Hy het gou verduidelik.

Maurizio het jare gelede in Gaza, in Palestina gaan woon, om te leer hoe om pizza te maak, het die verhouding met die Palestynse wêreld gehandhaaf en in Cagliari 'n gesnyde pizza met verskillende smaaklike bestanddele aangebied.

Aan die einde van hierdie Sardies-Palestynse gastronomiese ervaring keer ons terug aan boord (altyd in die reën) en klim in die slaapsakke om die fluit van die bevryding (altyd hy) te hoor. Sardinië, land van vrede.

November 12, 'n dag vol aktiwiteite

November 12 - In minder as 24 uur het die Cagliaritan-groep 'n dag vol vergaderings en aktiwiteite gereël. Nie net het hulle die pamflette gemaak nie, hulle het ons na die kollege en ander plekke gevlieg.

Die program begin om 16.00:XNUMX met die "Hands off our children"-program in solidariteit met die ondersoekde vredesaktiviste.

Van 18.00 tot 20.00 uur is daar 'n openbare vergadering met die vertoning van uitstallings, films en oomblikke van bespreking oor die temas van die
up. Eerstens ontwapening.

Om 21: 00 uur is daar 'n partytjie met liedjies en danse van die Terra Mea Association. Die WhatsApp-klets word oorstroom deur die boodskappe van die vulkaniese Marzia wat ons met 'n teer lug laat krimp. Met emoticon-beroertes.

Hierdie onbeplande verhoog is 'n goeie, mooi mense, mooi weer wat om die pasifistiese beweging wentel.

Pragtige Sardinië Kom ons gaan saam, is hierdie begeerte nie mooi nie?

Pragtige danse. Die bemanning toets die tradisionele danse van Sardinië, afgesien van Rosa, ons matroos wat 'n ingebore genade het, beide as sy aan die stuur is, en as sy dans, besluit alle verstandig om nie die ou tradisie van die Sardynse dans met sy bedreigde bewegings te bederf nie Die voete van ander.

Hierdie onbeplande verhoog is 'n goeie, mooi mense, mooi weer wat om die pasifistiese beweging wentel. Pragtige Sardinië Kom ons gaan saam, is hierdie begeerte nie mooi nie?

Pragtige danse. Die bemanning toets die tradisionele danse van Sardinië, afgesien van Rosa, ons matroos wat 'n ingebore genade het, beide as sy aan die stuur is, en as sy dans, besluit alle verstandig om nie die ou tradisie van die Sardynse dans met sy bedreigde bewegings te bederf nie Die voete van ander.

Die enigste ding wat in hierdie rustige en feestelike klimaat geen sin maak nie, is die weer.

Selfs die Palermo-verhoog is in gevaar. Suid-suidweste baie gespanne en golwend. Aan die ander kant is die oop geselsie met vriende uit Palermo 'n delirium van boodskappe. Uiteindelik het ons besluit om more te besluit.

November 13 en November 14. Ons vertrek Proa na Palermo

13 - 14 November - Ons gaan. Buig na Palermo. Ons het 30 baie moeilike ure voor, met min wind aan die begin en 'n sterk wind en golwe aan die einde. Ons berei voor en voordat daar vertrek word, is daar 'n digte uitruil van e-posse met Francesco, Maurizio en Beppe van die Palermo Naval League.

Ons het 'n inligtingsessie op WhatsApp geopen. Hulle stem saam met ons: vertrek
onmiddellik.

'N Stop in San Vito Lo Capo en dan na Palermo om al die suidewind wat kom, te kry. Op 14-dag is ons in San Vito, beslis dankbaar vir die seetoestande in die laaste afdeling.

Laat ons gaan slaap Môre vertrek ons ​​na Palermo.
Alessandro het die kleur herwin. Voor hierdie optog het hy feitlik nooit aan boord van 'n skip gekom nie.

Oor 'n paar weke het hy 'n paar honderd myl opgebou. Bestry duiseligheid, maar weerstaan ​​dit en weier toe ons voorstel om met die veerboot na Palermo terug te keer.

Groot!

Die November 15 is ons uiteindelik aan die moor van Cannottieri in Palermo

November 15 - Laatmiddag is ons uiteindelik by die Cannottieri-vasmeerplek in Palermo. Francesco, Maurizio, Beppe bereik die bokant.

Ons het vyf uur met 'n gespanne suid deurgebring en ge-skate. Moeg, maar ook baie snaaks.

Alles goed, selfs Alessandro het herstel.

Ons neem 'n paar uur af in afwagting op môre se program wat in die praktyk bekend gemaak word met die 11 tot die Naval League. Daar sal kinders wees vir die Sail Boat Art-uitstalling, in 13-vergaderings met die stadsowerhede en 'n vertoning.

In die aand, aandete by Moltivolti, 'n plaaslike etniese kookkuns.

Vrede, sosiale insluiting, welkom, ons praat oor Palermo en die netwerk van Ambassades of Peace.