Logboek, November 5

November 5 - Op die skip word baie tyd bestee om die weervoorspelling na te gaan om te sien hoe die weer sal ontwikkel. Daar is 'n baie sterk wind buite.

Hulle kom ook hier in die hawe aan, die rigting wat die maste laat swaai en rondom die geluid van die halyards. 'N Tipiese geluid

Kom ons kyk na die instrumente: die windmeter registreer rukwinde van 30-40 knope. Die dag is helder en buiten die wind lyk dit soos 'n lentedag.

Ons vertrek in 'n slordige volgorde na die vergadering op die Vredesboot, sommige in die motor met René en Magda, ander met die bus; Iemand het gedink om te loop voordat hy besef dat hulle die hele kommersiële hawe sal moet oorsteek. 'N Optog van minstens een uur.

Peace Boat is 'n vaartuig wat deur die Japanese NGO met dieselfde naam bedryf word, en is daartoe verbind om die kultuur van vrede, kernontwapening, die verdediging van menseregte en die volhoubaarheid van die omgewing vir 35 te versprei.

Die skip maak oor die hele wêreld vaarte en tydens die stilhouplekke aan boord is daar aktiwiteite oop vir die publiek en pasifistiese groepe.

In die stadium van Barcelona, ​​waarin ons ook die Middellandse See van Vrede gaan deelneem

In die Barcelona-verhoog, waaraan ons ook gaan deelneem Middellandse See van Vrede, sal die dokumentêr "The Beginning of the End of Nuclear Weapons" vertoon word, vervaardig deur die internasionale persagentskap Pressenza.

Dan sal daar 'n reeks ingrypings wees, Alessandro sal vir ons praat.

Ons het vroegtydig opgedaag om die konferensielokaal voor te berei. Om van die afgeslote ruimtes van Bamboo na die sale van die Vredesboot te beweeg, het 'n sekere effek, en ons waag ook om die skip se hysbakke op en af ​​te verloor.

Buiten hierdie klein ongemak, is ons vir die res 'n afgeronde span: na 'n halfuur plaas ons die tentoonstelling Colours of Peace, die vlag van die Middellandse See van Vrede, die vlag van die Maart in Italiaans en die vlag van die Ambassade van die Vrede , die netwerk van vredesambassades, ook ondersteun deur die burgemeester van Palermo, Leoluca Orlando.

Die idee is om nie net state nie, maar ook stede, individuele gemeenskappe van burgers te betrek by 'n netwerk wat ontwapening in die Middellandse See en dialoog tussen lande dryf. Soms verstaan ​​burgers mekaar beter.

Inma Prieto doen die lof

Ons Inma Prieto doen die eerbewyse, die "sjarmante aanbieder" is opgewonde maar doen baie goed. Begin.

Nariko, die Hibakusha, lees 'n gedig van hom saam met 'n tjellis. Dan is dit aan María Yosida, direkteur van die Peace Boat, om die verhaal van die Peace Boat-sending te vertel. Ná haar kondig Inma die dokumentêr aan. Duisternis in die kamer.

"Die begin van die einde van kernwapens" volg die geskiedenis van die atoombomme wat op Japan gegooi is en die hele lang reis van veldtogte vir kernontwapening, van dié wat tydens die Koue Oorlog begin is tot die onlangse ICAN, Internasionale Veldtog vir Afskaffing van Kernwapens , bekroon met die Nobelprys vir Vrede in 2017 (die prys is te sien).

Ican merk 'n ingrypende verandering in die tempo van wêreldwye mobilisasies vir kernontwapening, intussen omdat dit 'n wêreldwye mobilisering van die burgerlike samelewing was en toe omdat dit die siening van ontwapening verander het deur eers die kwessie van die humanitêre krisis wat volg op 'n moontlike gebruik van kernwapens.

'N Kernoorlog is 'n eindelose oorlog

Die Japanese saak en dié van die lande waar kerntoetse uitgevoer is, in die Stille Oseaan, Kazakstan en Algerië, het die teoretiese en dokumentêre basis vir die nuwe benadering gelewer. 'N Kernoorlog is 'n eindelose oorlog waarvan die gevolge verleng word.

Straling vernietig nie net mense nie, maar ook hul lewensbestaan: water, kos, lug. 'N Reële risiko, veral vandag, toe die einde van die blokke van die Koue Oorlog die weg tot kernwapens oopgemaak het vir lande met outoritêre en antidemokratiese regimes.

Die afgelope paar jaar het die wêreld verskeie kere op die punt gestaan ​​om oorweldig te word deur kernoorlog.

Almal onthou die saak van Stanislav Petrov, die luitenant-kolonel van die Sowjet-leër, wat voor die rekenaars wat 'n Amerikaanse kernaanval teen die USSR aankondig, besluit het om nie te reageer nie.

Hy het nie op die knoppie gedruk nie en die atoomoorlog het nie begin nie. Die rekenaars was verkeerd, maar as ek die opdragte nagekom het, sou ons nie vandag hier wees om dit te vertel nie.

Daar was nog vyf ander gedokumenteerde sake bykomend tot dié van Petrov. Om dit so te sê in die woorde van een van die hoofkarakters van die film: die vraag is nie of dit weer sal gebeur nie, maar wanneer dit sal gebeur.

Daar is gepraat van kernwapens as afskrikmiddels

Daar word al jare lank oor kernwapens as afskrikmiddels gepraat. Die proefskrif is min of meer hiervan: aangesien die gevaar bestaan ​​vir 'n wêreldwye holocaust, sal oorloë verminder word.

Kyk net na 'n nuusbrief om te sien dat konvensionele oorloë nie gestaak het nie.

Om nie te praat dat tegnologiese evolusie dit nou moontlik maak om kleiner kernwapens te vervaardig wat in “konvensionele” oorloë gebruik kan word nie.

U verlaat die dokumentêre film met die gevoel van dringendheid: ontwapening en verbod op kernwapens onmiddellik!

Wat die aandag trek, is David Llistar, direkteur van die departement van wêreldwye geregtigheid en internasionale samewerking van die stadsraad in Barcelona.

Barcelona het homself begin distansieer van die banke wat die wapenhandel finansier

Dit gaan direk na die punt: banke en wapens. Die stad Barcelona het homself begin distansieer van die banke wat die wapenhandel finansier, en 50% van die kredietlyne het dit met Ethical Banking en die Bank of Spain geopen.

Die doel is om geleidelik 100% te bereik. Dit verduidelik ook wat die rol van munisipale administrasies in die kernontwapeningsnetwerk kan wees: dien as 'n transmissieband tussen burgers en sentrale owerhede. Voorstelle wat ons laat nadink.

Na die ingrypings van Tica Font van die Centro Delas d'estudis per la Pau, Carme Sunye van Fundipau en ons Alessandro van die Danilo Dolci-vereniging in Triëst, is dit tyd vir Rafael de la Rubia, promotor en koördineerder van die Wêreld Maart.

Ons is almal nuuskierig. Rafael is in 1949 in Madrid gebore en het dekades van pasifistiese aktiwiteite agter hom. Hy is 'n humanis en stigter van die Wêreld sonder oorlog en geweld. Tydens die Franco-diktatuur was hy in die gevangenis omdat hy 'n pligsgetroue beswaarmaker was, en hy is ook in Pinochet se Chili gevange geneem omdat hy 'n lid van die humanistiese beweging was.

Boekhandelaar, uitgewer, skrywer en vertaler, sy is 'n lang opmars vir vrede, wat vyftig jaar gelede begin het en nog nie geëindig het nie. Hy lyk nie soos 'n leier wat skares boelie nie, maar eerder iemand wat weet dat die pad na vrede en geweldloosheid 'n opdraande pad is. “Kom ons doen wat ons kan, stap vir stap,” sê hy.

Ons dink aan die weer wat opsy gesit is. Môre keer ons terug na die see en probeer Tunisië bereik.