Logboek, Oktober 30

Oktober 30 - Wind vaar beteken om wind op te vaar. Die boot leun eenkant en alles raak ingewikkeld. Staan word 'n fisieke oefening wat die hele liggaam toets.

As u nie daaraan gewoond is nie, voel u sleg met die spiere wat u nie eens geweet het nie.

Ons het in die kajuit gesels en iemand sê: ons is 'n bietjie soos die pasifistiese beweging, ons seil met die wind in ons gesigte om daar te kom. Dit is nie maklik nie, maar dit is moontlik.

Na baie ure se styf, ongeveer negeuur saans, stop ons by 'n skuiling op die Groen Eiland, voor La Ciotat. Soggens vertrek ons ​​na Marseille

Toe ons by die Calanques aankom, die kalksteenformasies wat 20 kilometer voor die kloof voor Marseille staan, het ons besluit om 'n einde te maak aan 'n belangrike missie: om pragtige skote te maak van die water na die Bamboes.

Las Calanques, wit krans weerspieël in die blou van die Middellandse See

Die Calanques is 'n plek in die hartjie van elke navigator: 'n wit krans weerspieël in die blou van die Middellandse See.

Ons bewonder hulle terwyl ons matroos en mariene bioloog, Giampi, sy wetsuit aantrek en voorberei om met die Go-pro in die water te beland.

Die water is beslis vars, wel, kom ons sê koud, maar dit is die moeite werd. Uiteindelik vind ons vier video's waarin Bamboo sy wit helm aantoon wat elegant op die water gly. Ons kyk na die video's sonder om 'n sekere trots te bevat: dit is 'n baie mooi skip.

Laat ons dit weer doen. Marseille is nie ver nie.

Teen 14 uur gaan ons die monding van die ou hawe binne. Dit is soos om die hart van die geskiedenis van die Middellandse See binne te gaan.

Van al die stede van Mare Nostrum is Marseille die mite van mites. Hulle noem dit die stad Focese, en die inwoners daarvan word steeds Focesi (Phocéen, in Frans) genoem, die nalatenskap van sy stigters, die Grieke van Focea, die Griekse stad Klein-Asië.

Ons was in die sesde eeu vC, toe die Grieke hulle definitief in hierdie gebied gevestig het, maar 'n paar eeue voordat die Fenisiërs reeds (sewende en agtste eeu vC) op hul reise gereis het om na edelmetale, tin en ander grondstowwe te soek.

Daar is geen episode in die geskiedenis van die Middellandse See wat Marseille nie beïnvloed het nie

Daar is geen enkele episode in die gemeenskaplike geskiedenis van die Middellandse See wat, vir beter of slegter, nie Marseille beïnvloed het nie, van die uitbreiding van die Romeinse Ryk tot die onlangse aanvalle deur die Daesh.

Ons lê 'n halwe dag voor die skedule aan (die Bamboes loop uitstekend!) By die Société Nautique de Marseille, 'n belangrike plek in die stad se nautiese geskiedenis: dit is gestig in 1887 en het 'n lang geskiedenis van navigasie, herstel van historiese skepe en seilskool vir jong mense.

Caroline, een van die twee kantoorwerkers, vra ons uit oor ons reis, ons doelwitte en knik, soos ons verduidelik, beslissend.

Dan glimlag hy en wys ons die hanger om sy nek: dit is die simbool van vrede.

Mense van vrede vind dit altyd waar u dit die minste verwag. 'N Goeie teken vir ons.

Ons het die agterste Maart-vlag en die Mar de la Paz Mediterreense vlag

Die skip lê reg langs een van die hoofpaaie. Ons het die agterste Maart-vlag en die Mar de la Paz Mediterreense vlag in die boog. Die kaptein klim na die hoofpak om dit goed te verleng. Wat word nie gedoen vir die vrede nie!

Laatmiddag kom Marie op. In hierdie weke het ons geskryf en afgetrek om die verhoog te organiseer, en dit is soos om 'n vriend te vind, alhoewel ons nog nie ontmoet het nie.

Ons het ontdek dat sy 'n professionele operasangeres is en saam met haar Tatiana, wat ook 'n sangeres is.

Die verhoog in Marseille is 'n verhoog vir vrede. Ons neem afskeid tot môre in die Estaque, 'n gebied noord-oos van Marseille, waar die hoofkwartier van Thalassasanté geleë is, 'n vereniging wat 'n basis het in 'n klein skeepswerf en waarin verskillende aktiwiteite tussen die see en kuns uitgevoer word.

Voordat sy ons verlaat, laat Marie haar geskenk oor: 'n vorm van bloukaas. Daar is nie 'n gebrek aan honger aan boord en harde kaas nie, soos die Franse sê: "'n éclair."